tulungagung

Tulungagung

De 18e juni vertrokken naar Tulungagung, het eigenlijke doel van deze reis. Hier zouden we samen met de daar wonende familie leden de as van Marietje uitstrooien in zee. Tulungagung was haar geboortestad.d.

Surakarta

We zouden niet rechtstreeks naar

Tulungagung rijden, maar eerst

Surakarta (het oude Solo) aan-

doen. Van Yogjakarta naar Sura-

karta was 42 km. en dan nog

een stuk van 131 km. naar

Tulungagung. Omdat de wegen

in Indonesië niet te vergelijken

zijn met van die van in Nederland

zou het weer een lange rit wor-

den, maar zoals eerder vermeld,

het landschap vergoedde veel en

ook de sfeer in de bus was aller-

best.

Van Yogjakarta via Surakarta naar Tulungagung

Op zondag 18 juni vertrokken we uit Yogja- karta richting Tulungagung, het eigenlijke doel van deze reis. Maar eerst zouden we Surakarta aandoen, was beter bekend onder de naam Solo. Deze stad ligt ongeveer 60 km. ten noordoosten van Yogjakarta. Hier had de stamvader van de familie Coenraad zich eind 18e eeuw gevestigd als opperopperchirurgijn en werd zelfs later lijfarts van de soesoehoe- nan (sultan/keizer) van Surakarta. Hij woonde in de kraton aldaar. Wegens vele bewezen diensten, zo zeggen enkele bronnen, schonk de sultan de hand van zijn dochter aan Thomas Coenraad. Dit was voor ons de re- den om het kraton van Surakarta te bezoeken. Kijken of we iets van die familiegeschiedenis konden terug vinden en misschien ook nog het graf van deze Thomas Coenraad, onze stamvader. Helaas zonder succes, maar dat bezoek aan de kraton was zeker de moeite waard. Was ik nog nooit geweest.

Kraton van Surakarta

Tegen de avond arriveerden we in Tulungagung en checkten ons in bij hotel Palapa. Edwin en Ate hadden hier vroeger al eerder gelogeerd en vertelden ons al dat het een eenvoudig onder- komen was zonder veel luxe, maar wel heel goedkoop. Na één nachtje slapen besloot ik toch maar om naar een luxer hotel te verhuizen en Johnny en Elles waren die mening ook toegedaan. We waren te verwend geweest met onze eerdere hotels. En over ons nieuw verblijf “Crown Victoria Hotel” hadden we inderdaad niets te klagen. Edwin, Ate, Agung en Hartono bleven wel in hotel Palapa.

Hotel Palapa

Crown Victoria Hotel

Hotel Palapa had geen douche, maar een mandibak. De bedoeling is dat je met een bakje met steel water uit de betegelde bak schept en dit met flinke plenzen over je heen giet om je af te spoelen. Alleen was er geen warm water. De toilet begaf het na één keer doortrekken en de airco maakte ‘s avonds zoveel lawaai dat ik er moeilijk van kon slapen. Dat waren de redenen om te verhuizen naar Crown Victoria Ho- tel en daar heb ik geen ogenblik spijt van gehad.

Familie bezoek in hotel Palapa

Onze eerste avond in Tulungagung, toen we nog allemaal verbleven in hotel Palapa, kregen we al meteen bezoek van enkele familieleden uit deze stad. Edwin had op één van zijn reizen in het land ontdekt dat we daar nog familie van mijn moeders kant hadden, iets wat ik nog nooit had geweten. We konden in gebrekkig Engels met elkaar communiceren en het klikte meteen. Wat waren dat lieve, warme mensen. We werden ook meteen uitgenodigd om de volgende dag bij hen op bezoek te komen.

Bij Wiwik thuis

De volgende dagen legden we verscheidene familiebezoeken af in deze stad. Als eerste gin- gen we op bezoek bij Wiwik, een nicht van ons. Ze waren daar net bezig met een ver- bouwing, maar haar woning zag er nu al heel mooi uit.

Bij de ouders van Lena thuis

Vervolgens werden we uitgenodigd door de ouders van Lena. Zij runden in Tulungagung een winkel. Ook hier weer een aller hartelijkst ontvangst met de nodige lekkernijen zoals Indonesische warme snacks, zoetigheid, fruit en drank.

Het kerkhof in Tulungagung

Samen gingen we vervolgens naar het kerkhof waar mijn opa en oma van moederskant begraven lagen. Toen Indonesië nog Nederlands-Indië heette lagen ze op een Europees kerkhof, maar na de onafhankelijkheid zijn die graven door de nieuwe machthebbers ontruimd en had de familie de over- blijfselen hier herbegraven. Inmiddels is dit kerkhof overvol.

Safaripark Pirgen

Vanuit Tulungagung brachten we ook een bezoek aan het safaripark in Pirgen. Deze plaats ligt in de nabijheid van Malang en het was dus een hele rit. De heenweg ging over een bergachtig gebied waar we echt genoten van de schitterende natuur. Ik was wel blij dat Agung en Hartono bij de terugweg een andere route namen zodat we nu niet in het pikkedonker over die ber- gen moesten. Wiwik en Lena gingen met ons mee.

Uitstrooien van de as

Op donderdag 22 juni zouden we de as van onze zus Marietje uitstrooien in de baai van Tulungagung. Dit was haar laatste wens en ook de aanleiding om deze reis te ondernemen. De ceremonie vond plaats op een hele mooie plek. Vanaf een hooggelegen klif in de baai werd de as via een koker in zee uitgestrooid. Lena had ook gezorgd voor bloembladen die we samen met de as in de koker konden doen. Het was ook hartverwarmend om te zien dat er zo-veel familieleden bij deze ceremonie aan-wezig waren

Uitgenodigd bij Ben thuis

Na de ceremonie werden we door neef Ben uitgenodigd voor het eten. Hij woonde in een prachtig huis met een grote mooi aangelegde tuin en omdat hij een atletiektrainer was, had hij zelfs in de tuin een hele atl- etiek accommodatie aangelegd.

Samen muziek maken

In de woonkamer stond een grote muziekinstallatie en drie nichtjes zongen onder zijn begeleiding enkele liedjes voor ons. Het klonk allemaal geweldig. Ook Edwin, Ate en zelfs Johnny lieten zich ook niet onbetuigd en gaven ook een optreden. Zoals gebruikelijk bij Indonesiërs werden we ook hier getrac- teerd op een warme maaltijd en drank.

Bij een bezoek hoort in Indonesië altijd een warme maaltijd

Lontong, vlees, sayor, pecil en groenten. Heerlijk.

Samen met Lena en Harry gingen we ook naar de pasar malam (avond markt) in Tulungagung. Een bonte verzameling van allerlei kraampjes die eten, kleding, etc. aanbo- den. Ook waren er kleine kermisachtige attracties. Ate en Elles bezochten zelfs een heus spookhuis

Pasar Malam

Uit eten Niet alleen bij de familie thuis, maar ook werden we uitgeno- digd om buitenshuis het eten te proberen. Zo kwamen we oa. in een warung die bekend stond om z’n heerlijke satés en een uitstekend visrestaurant. De vis werd buiten op een bbq klaar- gemaakt.

Samen op de foto

Dit was onze laatste dag in Tulungagung, want de volgende dag zouden we weer vertrekken naar Yogjakarta waar we nog en- kele dagen zouden verblijven voor het vliegtuig naar Jakarta te nemen. Maar niet voordat we al onze familieleden bedankt had- den voor hun gastvrijheid. Zelden zulke aardige, lieve en betrokken personen meegemaakt. Ze hadden alles uit de kast gehaald om het ons naar de zin te maken. Ik hoop ze echt nog een keer terug te zien.