Yogyakarta, kortweg Yogya, is de culturele hoofdstad van Java en een perfecte uitvalsbasis voor een culturele trip naar de Borobudur en de tempels van Prambanan. De stad heeft ook een grote hoeveelheid aan cafés, restaurants en uitgaansgelegenheden. Ook kun je er goed shoppen.
Yogjakarta
Na het ontbijt vertrokken we rond een uur of 7 vanuit Pangandaran richting Yogjakarta. Het was een afstand van ongeveer 287 km. en met alle stops onderweg deden we er 9 uur over. Maar wederom was het tijdens de rit genieten van de omgeving. We zouden hier 6 dagen verblijven, dan een onderbreking van enkele dagen in Tulungagung om de 23e juni weer terug te keren voor 4 dagen en van hieruit terug te vliegen naar Nederland.
De rit van Pangandaran naar Yogjakarta was een lange zit. Onderweg uiteraard enkele malen gestopt om de benen te strekken en te eten. Voordat we Yogjakarta binnenreden de-den we eerst het huis van Hartono aan en maakten kennis met zijn familie. In Yogja checkten we ons in in hotel Puri Arta. Bleek echter het verkeerde hotel te zijn. Het juiste adres was Puri Pangeran. Hier bleven we
maar één nacht. Dit was het eerste hotel met een zwembad, waar Ate, Johnny, Elles en Edwin meteen dankbaar gebruik van maakten.
Klik op de thumbnail om te vergroten
Jalan Malioboro
Yogjakarta
Na de kamers geïnspecteerd te hebben gingen Edwin, Ate, Johnny en Elles zich vermaken in het zwembad. Zelf heb ik een wandeling gemaakt in de mooi aangelegde tuin en een beetje de omgeving van het hotel verkend.
Nadat we ons opgefrist hadden besloten we naar de drukke winkelstraat Jalan Malioboro te wandelen die niet ver verwijderd was van dit hotel. Omdat we verkeerd liepen werd het toch een fikse wandeling. Jalan Malioboro is de drukke winkelstraat van Yogjakarta. Behalve de vele winkels en malls waren de stoepen ook volgebouwd met kraampjes die allerlei waar te koop aan-boden. In zo’n grote mall hadden we gegeten bij de MacDonalds
en KFC. Ook werden we in deze straat aangesproken door een persoon die perfect Nederlands sprak en ons meetroonde naar een atelier waar zogenaamd een tentoonstelling was van batik doeken. Ik had dit al eerder meegemaakt en hun bedoeling was alleen om iets te verkopen. Het waren inderdaad mooie doeken, maar de prijs was er ook naar. Hij begon met 500 euro, maar je mocht natuur-lijk afdingen. Zonder iets te kopen verlieten we het pand en vervolgden onze wandeling in die straat. Teruggekomen in het hotel wil-den we nog een biertje drinken, maar de voorraad was helaas op. Laat er nu net een buslading Nederlanders aangekomen te zijn die na een lange rit ook verlangden naar zo’n fles koud bier. Toen ze hoorden dat dat er niet meer was en ook geen koffie, lieten ze dui-delijk hun ongenoegen hierover blijken. Daarna naar de kamer en het bed in.
Hotel Gallery Prawirotaman
De volgende ochtend verhuisd naar ons onderkomen waar we een langere tijd zouden verblijven “Hotel Gallery Prawirotaman”. Het was een luxe hotel met alles erop en eraan en wat me hier bijzonder opviel was het vriendelijke en behulpzame personeel. In dit hotel had ik een kamer voor mezelf. Elke ochtend vroeg op en na een paar koppen koffie en sigaretjes op het terras wachtte een heerlijk ontbijt.
Onze chauffeurs Hartono en Agung zijn beiden woonachtig in Yogjakarta en erg bekend met de stad en daar plukten wij de vruchten van. Zij wisten het juiste adres waar Ate batikschorten kon laten laten maken voor het personeel van het Indonesische restaurant waar hij als kok werkte. En zo wisten ze ook de winkels te vinden waar we tegen een redelijke prijs sportschoenen, voetbalshirt-jes, sierraden en andere souvenirs voor het thuis-front konden kopen. Voor onszelf schaften we voornamelijk kleding, schoeisel en souvenirs aan.
Shoppen
In deze stad lieten Ate en Elles ook
een tatoo zetten. Die van Ate had
betrekking op zijn werk en Elles liet
een afbeelding van de ketting van mijn
overleden zus Marietje op haar arm
zetten als aandenken aan haar. Maagd
was haar sterrenbeeld. De consequen-
tie van het zetten van deze tatoo was
wel dat deze niet in contact mocht
komen met water, wat weer inhield
dat zwemmen nu uit den boze was. Je
moet er inderdaad, behalve de pijn, er
het een en ander voor over hebben.
Tatoo zetten
Jalan Prawirotaman
Terwijl Elles en Ate aan het zweten waren in de tatoo shop reden Edwin, Johnny en ik met eenbecak (een soort bakfiets voor vervoer van per-sonen) naar de jalan Malioboro om daar nu ookoverdag de sfeer te proeven en te shoppen
Fort Vredeburg
Gelegen aan de Jalan Malioboro in hartje Yogya-karta, staat Fort Vredeburg. Dit fort, of in het Indonesisch benteng, wordt tegenwoordig ge-bruikt als museum waar bezoekers meer te weten kunnen komen over de geschiedenis van de Indo-nesische onafhankelijkheid. Heel interessant.
De Borobudur
Een bezoek aan het tempelcomplex de Borobudurstond ook op ons programma. De tempel telt 9 etages waarvan de eerste 6 vierkant en de laatste 3 rond zijn. Op de bovenste verdieping vind je 72 kleine stoepa’s die rondom één grote, centrale stoe-pa gebouwd zijn. Op deze dag was de lucht betrokken, maar het was desondanks nog steeds erg warm. Ook was het die dag erg rustig op het tem-pelcomplex, weinig bezoekers. Om na het bezoek aan de tempel onze bus te bereiken, moesten we eerst nog een terrein oversteken dat volstond met kraampjes die allerlei prullaria en etenswaar ver-kochten. De verkopers hier waren erg opdringerig.
De Mendut tempel
Op 1 km. afstand van de Borobudur ligt de Menut tempel. Het lijkt op een massief stenen gebouw aan de buiten-zijde maar is in feite opgetrokken uit bakstenen welke later zijn bedekt met fraai bewerkte natuurstenen voor-stellende mannelijke en vrouwelijke figuren die in de oude boeddhistische teksten voorkomen en verder een paar apen en een garuda; de mythische vogel van Indonesië. Het dak bestaat uit drie verdiepingen en wordt gesierd met 48 kleine stoepa's. De totale hoogte van deze tempel is 26,4 meter. Achter een fraaie toegangspoort lag vlak bij de Candi Mendut een boeddhistisch klooster dat we vrij mochten betreden. In de mooi aangelegde tuin waren fraaie beelden te zien en ook binnen in de gebou-wen waar je alleen zonder schoenen aan naar binnen mocht.
De kraton en het Waterpaleis
De Kraton van Jogjakarta is tot op heden de residentie van de Sultans van het voormalige Mataram Koninkrijk. In 1989 kwam Hamengku Buwono X op de troon en ook hij woont in dit paleis. De macht van de Sultan is nu puur symbolisch en beperkt zich dan ook tot zijn eigen paleis met zijn dienaren. Daarmee is de Kraton niet langer meer de zetel van macht, maar herbergt het de vorstelijke erf-stukken, wapens, koetsen en geschenken van koninklijke gasten. Tevens is er een museum opgedragen aan de overleden Hamengku Buwono 9e. Taman Sari (Water Pa-leis) was in de 18e eeuw gebouwd als amusementspark voor de koninklijke familie, een gerieflijke en luxe vlucht uit de dagelijkse sleur. Het Taman Sari complex bevatte verschillende zwembaden, fonteinen, een ondergrondse moskee en een groot meer. Al spoedig na de dood van de sultan raakte het Waterpaleis in verval.
De Vogeltjesmarkt
Hier aangekomen bleek de naam heel toe-passelijk te zijn aangezien het leek of er alleen maar vogeltjes verkocht werden. Er stonden honderden kooien, met soms wel tientallen vogeltjes in één kooi. Om de paar meter kwamen we echter weer andere die-ren tegen. We zagen eekhoorns, hanen, konijnen, honden, vissen, in felle kleuren geverfde kuikentjes (die verkocht werden als speelgoed voor kinderen), slangen, apen, hamsters, muizen en katten. Het zag er allemaal wel niet zo diervriendelijk uit. Dieren in te kleine kooitjes in de felle zon.
Ramayana ballet
Het Ramayana ballet in Yogyakarta is een prachtige dans en drama voorstelling bege-leid door traditionele gamelan muziek. Wij gingen naar de openlucht voorstelling met op de achtergrond het Prambanan tempel-complex. Ook al snapte ik niet veel van de inhoud van het verhaal,het blijft een kleur-rijk geheel.
De fietstocht
Onder begeleiding van Agung ondernamen Edwin en Elles een fietstocht in de omge-ving van Yogjakarta. Ate voelde zich niet goed, dus die viel af. Johnny en ik zagen er de lol niet van in, maar reden met Hartono in het busje achter de fietsers aan zodat we konden ingrijpen als er problemen waren. Soort bezemwagen zeg maar. Het ging ze goed af totdat de weg begon te stijgen. De helling haalden ze niet meer, dat was dus lopen geblazen en zelfs dat ging met pijn en moeite. De route die ze namen was wel heel mooi.
Dit was onze eerste week in Yogjakarta, want na een onderbreking in Tulungagung, keren we weer terug naar deze stad om er nog enkele dagen te verblijven om dan vervolgens naar Jakarta te vliegen en van daaruit weer terug naar Amsterdam te keren.