Aankomst in

Nederland

Dit krantenartikel had betrekking op onze aan- komst in de haven van Rotterdam waarin een ambtenaar bij het Hoge Commissariaat der Nederlanden hierin be- richtte dat wij hier in Nederland eigenlijk niets kunnen beginnen en be- ter in Indonesië hadden kunnen blijven. Echt wel- kom waren we dus niet.

We zouden gehuisvest worden in een pension in de plaats Ravenstein.

In regeringsstukken uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw staat de uitlating van de KVP-er (welke partij nu in het CDA is opgegaan) van Thiel te lezen: “De regering heeft de overtui- ging dat de belangen van het overgrote deel van de in Indië geboren en getogen personen van Nederlandse Nationaliteit (ongeveer 250.000) het beste gediend zou zijn met een voortgezet verblijf in Indonesië. “De ervaring heeft geleerd, dat de overkomst naar Neder- land van Indische Nederlanders, zowel voor ouderen als voor jongeren vaak een ontworte- ling betekent die onherstelbaar is”. Dit was dus gewoon “natte vingerwerk” omdat dit gegeven nooit goed onderzocht was.

Tekening van Eppo Doeve uit 1953

In Ravenstein werden wij gehuisvest in een houten woning gelegen naast een voetbalveld. In het hotel zelf zaten meer- dere andere Indische families. Op de foto is het voetbalveld waaraan het huisje lag goed te zien. Van horen zeggen vloog er menig keer een bal door het raam. Echt geklaagd, behalve over het eten en de kou, werd er niet.

Op 14 september 1951 werd in Ravenstein Edwin geboren. Het gezin telde nu 8 kinderen.

Ondanks diverse sollicitaties bij de overheid kwam hij niet aan de bak. Hij werd steeds maar afgewezen. Zelf dacht hij dat het kwam vanwege zijn huidskleur en gezien het krantenartikel uit 1953 zat hij daar niet ver naast denk ik. In onder- staande vragenlijst gaf hij ook aan dat de gemiddel- de Nederlander de Indische Nederlander ook liever zag gaan dan komen.

Een eigen woning in Helmond

Na bijna 1 jaar in het pension gezeten te hebben waren we voldoende geïntegreerd en kregen we een huis aangeboden op het het Klaverhof 3 in Helmond.

Op 25 december 1952 werd het gezin uitgebreid met een dochtertje dat Irene werd genoemd. Omdat in november 1954 het 10e kind werd verwacht en het huis te klein werd deed mijn vader een aanvraag voor een grotere woning.