malang

Met de bus van Surabaya naar Malang

Na een vlucht van ongeveer 1 uur landden we in Surabaya. Omdat dit een bin- nenlandse vlucht was, hadden we nu geen problemen met de douane. Toen we de aankomsthal verlaten hadden was het even wachtten op onze chauffeur met z’n bus. Hoe zou dat voertuig eruit zien en wat voor een chauffeur hadden we deze keer. Ik zag al snel tussen de menigte een man die een bordje omhoog hield waarop stond “Party Coenraad”. Hij sprak redelijk goed Engels en ging de bus halen.

Tot onze grote verbazing kwam er een grote micro-bus voorrijden geschikt voor 18 personen. Over gebrek aan ruimte hadden we dus niet te klagen. En we had- den deze keer niet alleen één chauffeur, nee er was zelfs een bijrijder aanwe- zig. De chauffeur stelde zich voor als Tri en zijn collega was Djoe.

Enny’s Guesthouse

Tegen 7 uur kwamen we in Malang aan in hetzelfde guesthouse waar we 4 jaar eerder ook hadden gelo- geerd “Enny’s Guesthouse”. Ook nu was de ontvangst weer allerharte- lijkst. Vanuit Nederland hadden we aangegeven dat we hier het avond- eten wilden gebruiken en de bood- schap was overgekomen. Ze hadden voor ons een lekkere maaltijd bereid met verse producten van de pasar. Dit was onze eerste maaltijd in Indonesië en het beviel meteen al goed. Daarna nog wat bijgepraat onder het genot van enkele drankjes. Deze keer mochten Rens en Lasja ook aan het bier.

Bezoek aan de moskee

De moskee lag niet ver verwijderd van het centrum en lag aan een groot plein. Op dit plein werden allerlei goederen te koop aangeboden. Niet ver van deze moskee stond ook een christelijke kerk. Deze gebouwen hebben we alleen maar van de buitenkant bekeken.

Toko Oen

Dit was de plek voor de elite Nederlanders die in Malang woonde maar ook voor de Nederlanders die er na hun pensioen gingen wonen vanwege het koele klimaat. Wij hebben er lekker gegeten. Alleen de toiletten waren best vies.

Met de bus van Surabaya naar Malang

Na een vlucht van ongeveer 1 uur landden we in Surabaya. Omdat dit een bin-nenlandse vlucht was, hadden we nu geen problemen met de douane. Toen we de aankomsthal verlaten hadden was het even wachtten op onze chauffeur met z’n bus. Hoe zou dat voertuig eruit zien en wat voor een chauffeur hadden we deze keer. Ik zag al snel tussen de menigte een man die een bordje omhoog hield waarop stond “Party Coenraad”. Hij sprak redelijk goed Engels en ging de bus halen.

Tot onze grote verbazing kwam er een grote micro-bus voorrijden geschikt voor 18 personen. Over gebrek aan ruimte hadden we dus niet te klagen. En we hadden deze keer niet alleen één chauffeur, nee er was zelfs een bijrijder aanwezig. De chauffeur stelde zich voor als Tri en zijn collega was Djoe.

Over de tocht naar Malang deden we 2 uur en onderweg maakten we weer kennis met het hectische verkeer in Indonesië. Iemand die voor-rang wil krijgen steekt z’n hand door het raam en de ander houdt dan automatisch het gaspe- daal in. Tenminste dat was onze indruk. Zal wel niet altijd zo zijn. En natuurlijk dat constante gecla- xonneer. Moesten we wel opnieuw aan wennen.

Tegen 7 uur kwamen we in Malang aan in hetzelfde guesthouse waar we 4 jaar eerder ook hadden gelogeerd “Enny’s Guesthouse”. Ook nu was de ontvangst weer aller-hartelijkst. Vanuit Nederland hadden we aangegeven dat we hier het avondeten wilden gebruiken en de boodschap was overgekomen. Ze hadden voor ons een lekkere maaltijd bereid met verse producten van de pasar. Dit was onze eerste maaltijd in Indonesië en het beviel meteen al goed. Daarna nog wat bijgepraat onder het genot van enkele drankjes. Deze keer mochten Rens en Lasja ook aan het bier.

Bezoek aan de moskee

Toko Oen

Dit was de plek voor de elite Nederlanders die in Malang woonde maar ook voor de Nederlanders die er na hun pensioen gingen wonen van- wege het koele klimaat. Wij hebben er lekker gegeten. Alleen de toiletten waren best vies.