Jakarta
Toen we op Batam in het vlieg-
tuig stapten richting Jakarta
zagen we dat er zich onder de
passagiers veel militairen be-
vonden en eenmaal geland in de
hoofdstad wemelde het van
zwaar bewapende soldaten. De reden hiervoor was dat er een afzettingsproce-
dure bezig was tegen de zittende president Wahid. We vernamen dat er soldaten
uit de verschillende eilanden naar de hoofdstad werden gevlogen om hem te be-
schermen. Bij het verlaten van het vliegveld zagen we ook de eerste tanks. Maar
ondanks dit wapenvertoon verliep alles rustig. Geen chaos of enige spanning.
Vanuit Jakarta reden via de tolweg naar Bogor voor de laatste dagen in Indone-
sië.
Toen we bij hotel Pakuan aan kwamen regende het pijpestelen en het personeel
stond ons al op te wachten met paraplu’s. In Bandung hadden we Nederlanders
ontmoet die vol lof waren over dit hotel en ze hadden inderdaad niets te veel
gezegd. De ontvangst was warm en hartelijk en het over het algemeen jonge
personeel stond altijd voor je klaar en had ook tijd voor informele gesprekken.
Het was een leuk hotel voorzien van alle faciliteiten, zonder overbodige luxe,
maar wel met een zwembad. In de buurt van het hotel stond ook een groot
winkelcentrum met restaurants en een grote mall. En wat helemaal leuk was voor
de kinderen was de aanwezigheid van een internet café, zodat ze weer contact
konden onderhouden met hun achterban in Nederland.
Omdat Bogor niet ver van Jakarta lag
hadden we ook een dagje gepland in de hoofd-
stad. We gingen een bezoek brengen aan Taman Mini
Indonesia. In dit park werd het land in het klein gepresenteerd. Typische, traditio-
nele huizen van alle Indonesische provincies waren in mini formaat nagebouwd. De
afmetingen waren wel van dien aard dat je er ook in kon lopen, dus niet dat hele
kleine zoals in Madurodam. In veel van die huizen werden ook attributen tentoon-
gesteld afkomstig uit de diverse provincies. Als je zo’n huis wilde betreden moest
je wel iedere keer je schoenen uittrekken. Ook maakten we gebruik van een
kabelbaan die boven Het park een zweefde. Op deze manier kwamen we ook bij
een stuk van het park waar de Indonesische archipel in z’n geheel was nagemaakt
compleet met de omringende zeeën. Er traden ook diverse muziekgroepen op die
traditionele Indonesische muziek afwisselde met populaire liedjes. Er was ook een
gebouw dat niets met Indonesië te maken had, een soort kasteel dat meer thuis
hoorde in Disneyland of de Efteling. Maar alles bij elkaar genomen was dit weer
een leuke en ook nog eens een leerzame dag.
Voetballen in
Bogor
Onze zoons Rens en Lasja hadden veel contact met personeelsleden van het hotel
en af en toe trapten ze een balletje met hen. Op de vraag
of ze misschien interesse hadden in een wed-
strijd reageerden onze jongens positief. We
dachten aan een onderling partijtje, maar t
oen puntje bij paaltje kwam bleek het een
officiële wedstrijd te zijn tussen twee kam-
pongs. We hadden met Rens en Lasja afgesproken dat ze maar één helft mee
mochten doen, omdat we deze avond nog terug zouden vliegen naar Amsterdam.
En je weet hoe het in Indonesië gaat met tijd afspraken. De wedstrijd zou om
13.00 uur beginnen, maar natuurlijk liep dit uit. Omdat het afgesproken vervoer
niet kwam opdagen stelden we onze bus ter beschikking en reden we naar de
kampong waar de wedstrijd zou plaatsvinden. Het veld was verschrikkelijk slecht,
zand, modder en zo goed als geen gras. Maar de sfeer was enorm. Tot onze grote
verbazing was er erg veel publiek aanwezig. Er werd vuurwerk afgestoken en
door luidsprekers werd het toegestroomde publiek toegesproken en warm ge-
stoomd voor de wedstrijd. Na de warming-up kwamen de spelers in een kring bij
elkaar staan voor het gebed. Voor onze jongens was dit natuurlijk volkomen
nieuw.
Terug naar huis
In het hotel teruggekeerd hebben de jongens zich snel gedouched en daarna
namen we afscheid van het personeel van hotel Pakuan. We hadden hier een
leuke tijd gehad en dat ook zeker te maken met het vriendelijke en behulpzame
personeel. De busrit van Bogor naar het vliegveld in Jakarta verliep zonder pro-
blemen, nergens oponthoud. Zodoende waren we ruimschoots op tijd om ons in
te checken en alles op ons gemak te regelen. Van de overgebleven rupia’s
kochten we voornamelijk sigaretten. Ik maakte me wel weer zorgen over het
reisdocument van Ayse, zouden we er hier weer problemen mee krijgen? Het
inchecken van de bagage ging in ieder geval al goed, in tegenstelling tot
Amsterdam, waar het toen al meteen misging. Toen we richting de douane liepen
werd ik toch wel wat zenuwachtig. Gelukkig was het niet zo druk en kon je
kiezen tussen verschillende douanebeambten. Ik zag er één die er vriendelijk en
goedlachs uit zag. Ik liet het paspoort zien waarop Ayse nog bij mij stond
bijgeschreven en tot mijn grote opluchting zette hij meteen een stempel en
konden we doorlopen. Er viel een grote last van mijn schouders, we konden nu
zonder enig probleem onze reis huiswaarts beginnen.
Links andere websites
Website vakantie Indonesië in 1997
Website vakantie in Indonesië in 2008
Website vakantie Indonesië in 2017
Website van de familie Coenraad
Website herdenking Louis Coenraad
Website over mijn vader A.W Coenraad
Jakarta
Toen we op Batam in het vliegtuig stapten richting Jakarta zagen we dat er
zich onder de passagiers veel militairen bevonden en eenmaal
geland in de hoofdstad wemelde het van zwaar bewapende
soldaten. De reden hiervoor was dat er een afzettingsproce-
dure bezig was tegen de zittende president Wahid.
We vernamen dat er soldaten uit de verschillende
eilanden naar de hoofdstad werden gevlogen om
hem te beschermen. Bij het verlaten van het
vliegveld zagen we ook de eerste tanks. Maar
ondanks dit wapenvertoon verliep alles rustig.
Geen chaos of enige spanning. Vanuit Jakarta
reden via de tolweg naar Bogor voor de laatste dagen
in Indonesië.
Toen we bij hotel Pakuan aan kwamen regende het pijpe-
stelen en het personeel stond ons al op te wachten met pa-
raplu’s. In Bandung hadden we Nederlanders ontmoet die
vol lof waren over dit hotel en ze hadden inderdaad niets te
veel gezegd. De ontvangst was warm en hartelijk en het
over het algemeen jonge personeel stond altijd voor je klaar
en had ook tijd voor informele gesprekken.
Het was een leuk hotel voorzien van alle faciliteiten, zonder
overbodige luxe, maar wel met een zwembad.
In de buurt van het hotel stond ook een groot winkelcentrum met restaurants en een grote mall. En wat helemaal leuk was voor de
kinderen was de aanwezigheid van een internet café, zodat ze weer contact konden onderhouden met hun achterban in Nederland.
Omdat Bogor niet ver van Jakarta lag hadden we ook een dagje gepland in de
hoofdstad. We gingen een bezoek brengen aan Taman Mini Indonesia. In dit park
werd het land in het klein gepresenteerd. Typische, traditionele huizen van alle Indonesische
provincies waren in mini formaat nagebouwd. De afmetingen waren wel van dien aard dat je
er ook in kon lopen, dus niet dat hele kleine zoals in Madurodam. In veel van die huizen
werden ook attributen tentoongesteld afkomstig uit de diverse provincies. Als je zo’n huis
wilde betreden moest je wel iedere keer je schoenen uittrekken.
Ook maakten we gebruik van een kabelbaan die boven
het park een zweefde. Op deze manier kwamen we ook bij een
stuk van het park waar de Indonesische archipel in z’n geheel was nagemaakt
compleet met de omringende zeeën. Er traden ook diverse muziek-
groepen op die traditionele Indonesische muziek afwisselde met
populaire liedjes. Er was ook een gebouw dat niets met Indonesië
te maken had, een soort kasteel dat meer thuis hoorde in Disney-
land of de Efteling. Maar alles bij elkaar genomen was dit weer een
leuke en ook nog eens een leerzame dag.
Voetballen in
Bogor
Onze zonen Rens en Lasja hadden veel contact met personeelsleden van het hotel en af en toe trapten ze een balletje
met hen. Op de vraag of ze misschien interesse hadden in een wedstrijd reageerden onze jongens positief. We dachten
aan een onderling partijtje, maar toen puntje bij paaltje kwam bleek het een officiële wedstrijd te zijn tussen twee
kampongs. We hadden met Rens en Lasja afgesproken dat ze maar één helft mee mochten doen, omdat
we deze avond nog terug zouden vliegen naar Amsterdam. En je weet hoe het in Indo-
nesië gaat met tijd afspraken. De wedstrijd zou om 13.00 uur beginnen, maar na-
tuurlijk liep dit uit. Omdat het afgesproken vervoer niet kwam opdagen stelden we
onze bus ter beschikking en reden we naar de kampong waar de wedstrijd zou
plaatsvinden. Het veld was verschrikkelijk slecht, zand, modder en zo goed als geen
gras. Maar de sfeer was enorm. Tot onze grote verbazing was er erg veel publiek aanwezig. Er werd vuurwerk afgestoken
en door luidsprekers werd het toegestroomde publiek toegesproken en warm gestoomd voor de wedstrijd. Na de
warming-up kwamen de spelers in een kring bij elkaar staan voor het gebed. Voor onze jongens was dit natuurlijk volko-
men nieuw.
Terug naar huis
In het hotel teruggekeerd hebben de jongens zich snel gedouched en
daarna namen we afscheid van het personeel van hotel Pakuan. We
hadden hier een leuke tijd gehad en dat ook zeker te maken met het
vriendelijke en behulpzame personeel. De busrit van Bogor naar het
vliegveld in Jakarta verliep zonder problemen, nergens oponthoud. Zo-
doemde waren we ruimschoots op tijd om ons in te checken en alles op
ons gemak te regelen. Van de overgebleven rupia’s kochten we voorname-
lijk sigaretten. Ik maakte me wel weer zorgen over het reisdocument van
Ayse, zouden we er hier weer
problemen mee krijgen?
Het inchecken van de bagage ging in ieder geval al goed, in tegen-
stelling tot Amsterdam, waar het toen al meteen misging. Toen we richting
de douane liepen werd ik toch wel wat zenuwachtig. Gelukkig was het niet
zo druk en kon je kiezen tussen verschillende douanebeambten. Ik zag er
één die er vriendelijk en goedlachs uitzag. Ik liet het paspoort zien waarop
Ayse nog bij mij stond bijgeschreven en tot mijn grote opluchting zette hij
meteen een stempel en konden we doorlopen. Er viel een grote last van
mijn schouders, we konden nu zonder enig probleem onze reis huiswaarts be-
ginnen.
Links andere websites
Website vakantie Indonesië in 1997
Website vakantie in Indonesië in 2008
Website vakantie in Indonesië in 2017
Website van de familie Coenraad
Website herdenking Louis Coenraad
Website over mijn vader A.W Coenraad
