Na verder de jungle ingetrokken te zijn
bereikten we een open plek met rotsen
en een klein watervalletje. Hier had de
gids de lunch gepland. In papier verpakt
kregen we nassi, krupuk en
fruit voorgeschoteld.
Zo'n wandeling maakte
hongerig, dus het eten
ging erin als zoete
koek. De dorst werd
gelest met water.
Onze eerste volle dag in Indonesië was er al één om nooit meer te vergeten. Wat zou de rest ons nog brengen.
Na het douchen even gerust en toen naar het restaurant om het avondeten te gebruiken.
's Avonds nog, onder het genot van enkele drankjes, hapjes en sigaretjes de dag
nabesproken, een kaartje gelegd en vervolgens naar je bedje.
Indonesië 2008
Vakantie naar de eilanden Sumatra, Java en Bali
In Medan waren we snel aan de beurt bij het aanvragen van het visum en buiten het vliegveld Polonia stond een man ons al op
te wachten met het bordje waarop de naam van onze groep geschreven stond. Sagala was zijn naam en hij was onze gids tijdens
ons verblijf op Sumatra. Behalve deze persoon was er ook nog een chauffeur en een jongeman met de naam Robbie die het vak
van gids wilde leren. Wij hadden er geen enkel bezwaar tegen dat hij zich bij ons gezelschap zou voegen. Plaats genoeg in de
bus.Onze gids Sagala ontpopte zich tijdens de tour als een persoon die heel veel wist over de
omgeving en de heersende cultuur. Bovendien zat die man vol humor zodat hij het geheel
op een smakelijke manier kon overbrengen. En de chauffeur was een rustig en bescheiden
man, maar wel uiterst bekwaam.
Als eerste stond op het programma een bezoek aan een krokodillenfarm. In een grote
vijver zag je die beesten drijven, maar ook in de diverse bassins kon je ze zien. Ze
lagen op en door elkaar en leken wel op versteende figuren omdat er geen beweging
was waar te nemen. Dat alles veranderde toen er een levende eend werd ingegooid. Het
arme beest werd met huid en haar verslonden. Deze krokodillenfarm begon in 1959 met 12
krokodillen en is inmiddels uitgegroeid tot het aantal van ongeveer 2400 krokodillen. De oudste is 41
jaar en meet bijna 6 meter.
Naar Bukit Lawang
Vervolgens ging de tocht verder naar Bukit Lawang waar we onze intrek zouden nemen in hotel Rindu Alam. Een heel mooi hotel gelegen aan de rivier de Bohorok met meteen daartegenover de jungle. Het wegdek richting Bukit Lawang was erg slecht en daarom kon er niet flink doorgereden worden. Veel gaten in het wegdek die door onze chauffeur trouwens handig werden ontweken.
wel iets interessants te vertellen. Het pad dat we volgden liep stukjes bergop en dan weer bergafwaarts. Het was maar goed dat hij
op tijd pauzes inlaste, want het was toch wel een vermoeiende tocht. Opeens leidde hij ons van het pad af en zagen we in een boom
een orang oetan met een jong zitten. Met bananen werd de moeder naar beneden gelokt en konden we zelfs stukjes banaan in haar
mond stoppen.
We raakten eigenlijk niet uitgekeken,
maar hebben op een gegeven moment
onze tocht toch maar voortgezet. Bij een
voederplaats kwamen we meerdere orang
oetans en makaken tegen. Één oran
oetan, door de gids Jacky genoemd, was
zo vertrouwd geraakt met mensen dat ze
bij ons kwam zitten en zich liet aanhalen.
Ook hier was 't moeilijk om weg te
komen. Maar op een bepaald ogenblik
verscheen er plotseling achter Ruud(je)
een andere orang oetan. Idris gaf ons
meteen het bevel om onmiddellijk op te
stappen omdat dit beest als agressief
bekend stond. In het verleden had ze al
20 wandelaars aangevallen.
Al klauterend, strompelend en glijdend bereikten we uit-
eindelijk de Bohorok. Het plan was om, gezeten in autobin-
nenbanden (tubing), de rivier af te zakken richting hotel. Het
risico was nu gering omdat het waterpeil niet te hoog en de
stroming niet zo sterk was. Het enige wat je op kon lopen was
een nat pak, maar het bespaarde je wel een vermoeiende
terugtocht door de jungle. Gelukkig gingen er jongeren,
bewapend met stokken, mee die ervoor zorgden dat je de
uitstekende rotsen niet raakte. Al met al was het toch weer
een schitterende belevenis, vooral als je in zo'n stroomver-
snelling terecht kwam. Doorweekt, maar een ervaring rijker
werd er aangelegd bij het hotel.
Vanaf het hotel trokken we via een
hangbrug over de rivier de Bohorok
de jungle in. Al snel liepen we tussen
de metershoge bomen en de gids
voor deze jungletocht, Idris, wist
over alles wat er groeide en bloeide
