Rond een uur of vijf in de ochtend opgestaan om ons klaar te maken
voor de dolfijnentocht. In het donker richting strand gewandeld,
gelukkig heel dicht bij ons hotel, waar de vissers al klaar stonden met
hun boten. In twee boten gingen we de zee op en kort daarna begon
de zon op te komen. Wederom een fantastisch gezicht als je die
oranje bol langzaam achter de horizon ziet opduiken. We hadden
geluk, want het duurde niet lang voordat we in het water dolfijnen
ontwaarden. Het werd helemaal een lucky day toen de beesten uit
het water omhoog sprongen. Die dolfijnen schijnen hier een vaste
route te volgen zodat de vissers ongeveer weten waar ze die beesten
moeten zoeken. Daarna zijn we een stukje verder gevaren naar een
plek waar de jeugd kon gaan snorkelen. Voor Lasja duurde dit
avontuur maar kort, omdat hij in aanraking kwam met een kwal en
hiervan last ondervond. Na een tijd gesnorkeld te hebben besloten we
terug te gaan naar het strand en dan snel naar het hotel voor 't
ontbijt.
Omdat de jeugd zich vandaag rondom het zwembad wilde vermaken huurden Francie en ik een taxi om wat bezienswaardigheden in de omge-
ving te bezichtigen. De manager van het hotel was zo vriendelijk om ons hierbij voor te lichten wat zoal de moeite waard was en toch geen hele
dag in beslag nam. Ook regelde hij voor ons het vervoer voor die dag. Als eerste werd een bezoek gebracht aan de oude hoofdstad van Bali
Singaraja waar we een kijkje namen bij de oude haven. De chauffeur wist te vertellen dat veel oude huizen uit de koloniale tijd werden geres-
taureerd en zodoende weer bewoonbaar gemaakt. Men wilde het erfgoed uit het verleden toch koesteren.
Hierna zijn we vervolgens verder gereden naar de Gitgit waterval.
Vanaf de parkeerplaats liepen we met een gids richting waterval.
Langs het pad dat daarheen leidde stond het volgepropt met kraamp-
jes die souvenirs, schilderijen en kleren verkochten. De uitgestalde
waren werden op een vrij opdringerige en irritante wijze aan de man
gebracht, wat de animo om iets te kopen niet echt bevorderde. De
waterval zelf was een imponerend verschijnsel. Van een hoogte van
37 meter stortte het water zich naar beneden. Er waren personen
die er zelfs onder gingen staan, maar wij werden al nat van de
spetters. Ook was er de mogelijkheid om helemaal naar boven te
klimmen zodat je het tafereel van die kant kon bekijken. Omdat ik
deze vakantie al genoeg had geklommen en wandelen niet echt één
van mijn hobbies is, zag ik daar maar van af en Francie had er zo te
zien ook niet veel trek in.
De tocht werd voortgezet naar Lake Buyan hoog in de bergen. Aan dit meer aten we in een restaurant dat druk
bezocht werd door Europese toeristen. Voor slechts 6 euro kon je aanschuiven aan een lopend buffet. Die prijzen blijven voor ons
onwaarschijnlijk laag. Hierna nog hoger de bergen in, ongeveer 3000 meter boven de zeespiegel, om te genieten van het aanblik
van Lake Tamblingan en Lake Berantan. In lang vervlogen tijden was dit één groot meer, maar door een of ander natuurverschijn-
sel zijn ze nu van elkaar gescheiden. Bij de straat die aan dit meer lag verscheen de en na de andere vrachtauto volgeladen met
mannen en manden. Ze waren hier voor het plukken van sinaasappels.
Na een rit over steile, kronkelende wegen die af en toe slecht
berijdbaar waren, kwamen we uiteindelijk in Banjar aan. Hier
lagen de de Hot Springs oftwel Air Panas. Deze heetwaterbronnen
bevinden zich in een prachtig aangelegde, tropische tuin. De Air
Panas bestaat uit verschillende baden waarvan de grootste
uitermate geschikt is om in te zwemmen. Ook zijn er tientallen
spuitgaten in de vorm van drakenkoppen waaronder je kunt gaan
staan. Het water dat eruit spuit, masseert dan op een heerlijke
manier je nek en schouders. Het water is van vulkanische oor-
sprong en heeft een constante temperatuur van 37 graden Celcius.
Het is zwavelhoudend, hetgeen vooral voor mensen met een reu-
matische aandoening een zeer positieve uitwerking heeft. Bovenop
een rots, uitkijkend over de baden, bevindt zich een restaurantje
om de inwendige mens te versterken. Op dit terrein staat ook een
speciaal tempeltje en zoals gebruikelijk in Indonesië de nodige
kraampjes waarin mensen hun handels - en eetwaar te koop
aanbieden.
Indonesië 2008
Vakantie naar de eilanden Sumatra, Java en Bali
Het geboekte hotel
"Banyuwalit" was weer
echt een juweeltje en
na het welkomstdrank-
je namen we hier af-
scheid van de chauf-
feurs. Vooral met
Anang hadden we toch
een zekere band opge-
bouwd en dan blijft
afscheid nemen moei-
lijk. Van nu af aan zou-
den we elke keer zelf
voor vervoer moeten
zorgen.
De weg van Gilimanuk naar Lovina was goed en omdat
er maar weinig verkeer was duurde het niet lang voor-
dat we in Lovina aankwamen.
Hier werden we al snel genoeg door iemand aangesproken die ons vroeg of we
geen interesse hadden in een dolfijnentocht en snorkelavontuur. Hier hadden we
wel oren naar en maakten meteen een afspraak voor de volgende ochtend.
De bungalows lagen in een schitterend vormgegeven tuin met een prachtig zwembad dat eigenlijk alleen door ons werd gebruikt en in het res-
taurant was het eten voortreffelijk.
