Terwijl de kinderen zich vermaakten in Goa
Tetes zijn Francie en ik met de becak naar
het centrum van Malang gereden om te
winkelen en een door Enny aanbevolen rest-
aurant te bezoeken. Deze keer geen bezoek
aan restaurant Toko Oen, want hier hadden
we al meerdere malen gegeten en het was
nu de tijd voor iets anders.
De reden dat we naar Malang waren gereisd was om de vulkaan de Bromo te bezoeken. Om 1 uur 's avonds reden we met Djoe richting de
Bromo. Alleen Lasja en Ayse hadden besloten om deze trip niet mee te maken. We zouden hen de volgende dag ontmoeten bij een
restaurant op de weg naar Kalibaru. De tocht naar de Bromo verliep voorspoedig en ik merkte dat de weg, vergeleken met enkele jaren
geleden, aanzienlijk verbeterd was. Ook waren er bij scherpe bochten nu vangrails aangebracht wat het veiligheidsgevoel bij mij toch
enigszins verhoogde. Bij de Bromo aangekomen was het behoorlijk koud, maar deze keer waren we er beter op gekleed. De temperatuur
was ongeveer 5 graden. We lieten ons met een jeep vervoeren naar de zandvlakte en deze moesten we vervolgens te voet oversteken
naar de voet van de Bromo en dan de 250 treden beklimmen naar de kraterrand.
Indonesië 2008
Vakantie naar de eilanden Sumatra, Java en Bali
Het was een behoorlijke afstand van Yogjakar-
ta naar Malang. De andere keren hadden we
telkens een tussenstop gepland zoals Sarangan
en bij de tweede reis Madiun. Maar nu reden
we er rechtstreeks heen, we hadden toch
twee chauffeurs en die konden elkaar afwis-
selen als de vermoeidheid zou toeslaan. We
hadden geluk, het was rustig op de weg en
daardoor kwamen we vroeger dan verwacht in
Malang aan. Ook nu weer was ons logeerver-
blijf Enny's Guesthouse. Zoals de eerste twee
keren was de ontvangst daar hartverwarmend.
Je werd door Enny persoonlijk verwelkomd
met een drankje en de gebruikelijke pisang-
gorengs. Ook nam zij volop de tijd om met ons
bij te kletsen en haalde zij fotoalbums te
voorschijn waar wij uit eerdere overnach-
tingen nog in stonden. Bovendien hadden we
ook nog eens de beschikking over de sfeer- en
smaakvol ingerichte bamboe-vertrekken op de
bovenverdieping.
Van te voren had Anang al naar het guesthouse
gebeld om te zeggen dat we daar het avondeten
wilden gebruiken. Alles wat we besteld hadden
hadden Enny en haar staf voor ons klaargemaakt
met ingrediënten die 's morgens vers op de pasar
waren gekocht. Er was lontong, nassi kuning, pep-
pessan (gekruide vis) en nog veel meer van dat
lekkers.
Behalve met nakletsen, werden de avonden ook
gevuld met gezelschapspelletjes en kaarten.
Toen we die avond in Malang met de becak naar
het centrum waren gereden, kochten we daar
oa. een motorhelm. Degene die met kaarten
verloor, moest de helm op. Ayse was als eerste
de pineut. Bij dit guesthouse heerste echt een
huiskamersfeer. Ook kon je buiten op de veran-
da gaan zitten kletsen met andere gasten.
Kortom het was daar één en al gezelligheid. Uit
de koelkast haalde jezelf je drank en hield dat
ook zelf bij. Kwestie van vertrouwen.
De volgende dag is de jeugd met Djoe, de chauffeur
van het guesthouse, naar de watervallen van Goa
Tetes gereden. De natuur was daar adembenemend
mooi en je had ook de mogelijkheid om via die
watervallen naar boven te klimmen naar een grot
waarin je kon zwemmen. Er moet wel bijgezegd
worden dat die klim niet zonder risico was. Jüri
kende deze plek al van enkele jaren geleden en
bleef wijselijk beneden en halverwege
moest Ayse ook afhaken. Maar
alleen al het bekijken van de
omgeving is al meer
dan de moeite
waard.
Het was pikkedonker en hoewel we een zaklamp bij ons hadden, was het zicht niet al te best. Gelukkig ging
er een gids mee die precies de weg kende. Deze man had ook nog eens een paardje bij zich en dat kwam me later uitstekend
van pas. Of het nu de grote hoogte was (bijna 2500 m. boven zeeniveau) of het grote aantal sigaretjes dat ik per dag rook, op
een bepaald ogenblik had ik geen adem meer om verder te lopen. Wat kwam dat paardje toen goed van pas. Na veel gezweet en
geploeter (van dat paardje) bereikte ik de kraterwand en dan nu nog die trap op. De rest was er al, maar die zijn dan ook een
stuk jonger. De vorige keer bekeken we de zonsopkomst vanuit een uitkijkpost, maar nu gaat dan dan gebeuren boven op de
kraterrand.
De Bromo is de meest bekende
vulkaan op java. De berg is met
2392 m. zeker niet de hoogste
berg van de regio, maar de ligging
is wel zeer bijzonder. De vulkaan
ligt samen met twee andere vul-
kanen in een zandzee van 8 bij 10
kilometer. Dat een vulkaan on--
voorspelbaar blijft bleek in de
zomer van 2004, toen de Bromo
plotseling uitbarstte. Er zijn toen
2 doden gevallen (toeristen) en 2
mensen gewond geraakt. Djoe zei
dat je aan de kleur van de rook
kon zien of er iets kon gaan ge-
beuren. Bij zwarte, donkere rook
moet je er zeker niet in de buurt
komen.
