Ook nu stond Yogjakarta weer bovenaan ons ver-
langlijstje. Het is de batik- en becak stad van Indo-
nesië. Bovendien zijn er veel historische monumen-
ten te bezichtigen en ook op het gebied van
cultuur kom je aan je trekken. Maar Yogjakarta is
ook de stad van Jalan Malioboro, de grote, drukke
winkelstraat waar je werkelijk alles kunt kopen. En
Jalan Prawirotaman met zijn boetiekjes, restauran-
tjes en cafeetjes biedt ook een en al gezelligheid.
Tenminste dat vinden wij. Na al die natuur is zo'n
grote stad ook best aangenaam. Een nadeel is al-
leen die luchtvervuiling met al dat gemotoriseerde
verkeer.
Ons favoriete vervoermiddel in Yogjakarta was de becak. Voor een luttel bedrag bracht
zo'n man ons naar het centrum en bleef daar al die tijd wachten tot we weer naar het
hotel terugwilden. Je zat er comfortabel in en het voertuig was heel wendbaar. Je
glipte overal doorheen dankzij de behendigheid van de rijder. Gevoelsmatig vond ik het
best genant om me zo te laten vervoeren, maar als je er geen gebruik van zou maken
dan had zo'n becakrijder ook geen inkomen. Gelukkig wogen we allen niet zwaar, zodat
er minder lichamelijke inspanning van de rijder werd vereist. Op één van hun nachte-
lijke escapades hebben de jongeren zelfs gebruik gemaakt van een dogkar, een wagen-
tje getrokken door een paardje.
Francie, Jüri en ik brachten met Anang een
bezoek aan Kota Gede. Deze wijk is ver-
maard om de zilversmederijen. Anang
bracht ons naar een bedrijf waar we het
proces van het smeden van sierraden kon-
den volgen. Een heel precies en tijdrovend
werk. Vervolgens besloten Francie en Jüri
om ook iets te kopen, want het zag er alle-
maal schitterend uit. Het werden een ring,
armband, oorbellen en een halsketting.
De rest van het gezelschap vermaakte zich
aan het zwembad van het hotel of was met
de becak het centrum ingetrokken om te
winkelen. Dat was ook de afspraak die we
van te voren gemaakt hadden, je was vrij in
je doen en laten en niet verplicht om
steeds als één groep op te trekken. Ieder-
een was oud en wijs genoeg om zelf daar-
over te beslissen.
Indonesië 2008
Vakantie naar de eilanden Sumatra, Java en Bali
Prambanan is het grootste Hindoe-Javaanse
tempelcomplex in Indonesië. Het ligt onge-
veer 18 km. ten oosten van Yogjakarta. De
tempels zijn ongeveer 850 n.Chr. gebouwd.
Korte tijd nadat het complex was voltooid,
werd het verlaten en begon het te verval-
len. De reconstructie van het gebouw be-
gon in 1918 en is nog steeds niet gereed,
omdat het bijna onmogelijk is de originele
stenen terug te vinden. Vaak zijn ze ont-
vreemd en hergebruikt op verafgelegen
plaatsen. Bij de aardbeving van 2006 is de
Prambanan vrij ernstig beschadigd geraakt.
Sindsdien is het gehele complex gedeelte-
lijk gesloten voor het publiek. Het is niet
langer toegestaan om tussen de tempels
door te lopen, maar kan er wel vlak langs
gelopen worden.
's Avonds zijn Francie, Jüri, Marloes, Ayse en
ik naar een voorstelling gaan kijken van het
Ramayana ballet. Deze voorstelling vond
plaats in het openlucht theater in het cen-
trum van Yogjakarta. Het is dus niet zo'n
massaal optreden als bij het Prambanan. In
plaats van 300 dansers had je nu slechts 30
dansers, maar het bleef een mooi en kleur-
rijk schouwspel. Het voordeel was zelfs dat
je er nu veel dichter bij zat en alles veel
beter kon volgen. Van te voren kon je je
eerst nog tegoed doen aan een overheerlijk
lopend buffet.
Imogeri is het officiële kerkhof van
de koninklijke leden van Yogjakarta
en Surakarta. Het kerkhof is ge-
bouwd door sultan Agung
in 1545 en je vindt hier
onder de koninklijke
families de meeste
van zijn opvolgers.
De tombes liggen
in drie binnen-
plaatsen op een
bergtop. Toen wij
de kleinere binnen-
plaatsen wilden
betreden waar de
tombes van de
prinsen lagen moes-
ten wij ons eerst in
traditionele klederdracht hullen.
Tegen een kleine vergoeding kon-
den we deze klederdracht ter plekke
huren en werden we ook bijgestaan
bij het aankleden. Maar voordat je
boven was moest er eerst trappen
van 400 treden beklommen worden.
Langs de kant van deze trappen
lagen ook allemaal graven, maar de
personen die hier begraven waren
waren niet van koninklijke bloede.
Volgens Frans Rademakers, de
manager van het reisbureau, moet je
daar 's avonds heen gaan. Er hangt
op die plek dan een mystieke sfeer
en als je ontvankelijk bent voor de
stille kracht, heeft het zelfs iets engs.
Gaan we dus niet doen.
Midden in het centrum van Yogjakarta
ligt de kraton van
de sultan. Het is
een prachtig voor-
beeld van de traditionele Javaanse paleisar-
chitectuur. De gebouwen, die rijkelijk versierd
zijn met het meest fraaie houtsnijwerk,worden
omgeven door vier witte muren, die elk één
kilometer lang zijn. Het kraton is nog altijd de
residentie van de sultan. In het kraton zijn be-
halve de diverse gebouwen en galerijen ook
veel voorwerpen te bezichtigen zoals bv. meu-
bels, gekregen cadeaus van diverse landen,
gebruiksvoorwerpen, batikstoffen en ook een
hele schilderijcollectie.
Tijdens onze vakanties in Indonesië kie-
zen we altijd voor Yogjakarta. Het is een
stad met veel historische bouwwerken en
andere bezienswaardigheden die meer
dan de moeite waard zijn bv. de vogel-
tjesmarkt, het waterpaleis van de sultan,
de batik ateliers etc.
Jalan Malioboro is vergeven van de
winkels en grote malls waar je heerlijk
kunt shoppen. Jalan Prawirotaman is een
gezellige buurt met cafeetjes, restauran-
tjes en kleinere winkels.
Tegenover ons hotel in de jalan Prawirotaman lag een leuk cafeetje met de toepasselijke naam "BIERTJE".
Hier waren we elke avond te vinden om de dag af te sluiten onder het genot van een drankje, een
hapje en als er live muziek was een dansje. De vriendelijke eigenaar was ons met alles terwille.
En op de avond voor ons vertrek naar Malang zorgde hij hoogst-persoonlijk voor de lunchpakket-
ten, omdat er zo vroeg in de ochtend nog niet kon worden ontbeten in het hotel. Ook zijn er
talloze restaurants en warungs waar je heerlijk kunt eten en over het drinken van alcoho-
lische dranken wordt niet moeilijk gedaan, ondanks het feit dat Indonesië een land is waar-
van de grootste meerderheid moslim is.
