Met het gezin terug naar Indonesië

Weerzien met Indonesië

In 1996 hadden hadden we een financiële meevaller en terwijl mijn vrouw en ik op een zomerse middag in de tuin aan het overleggen waren wat we eventueel met dat geld zou- den doen, kwam zij opeens onver- wachts met het idee om een gedeel- te van dat bedrag te besteden aan een reis met het hele gezin naar In- donesië. In het begin was ik om eer- lijk te zeggen niet zo enthousiast over dit voorstel. Het kostte toch voor 6 personen een bom duiten en hoewel ik daar geboren ben, had ik niet zoveel met dat land. Ik was zo’n figuur die bijna helemaal ver- nederlandst was.

Mijn vrouw wist me toch warm te krijgen voor dit plan. Wel hadden we gelukkig beiden geen zin in een georganiseerde groepsreis, maar hadden de voorkeur voor een individuele trip met een eigen busje en privé chauffeur. Ik ben mijn vrouw nog eeuwig dankbaar dat zij met dit idee kwam, want deze reis werd echt een aan- schakeling van hoogtepunten. Tijdens de voorbereidingen van de reis werd ik ook alsmaar enthousiaster en kort voor het vertrek, kon ik me nog steeds niet voor- stellen dat ik dadelijk, na 46 jaar, een stap op mijn geboortegrond zou zetten.

Als kennismaking met Indonesië kozen we voor de eilanden Java en Bali. De keuze voor Java was niet zo moeilijk, want er waren daar veel bezienswaardigheden, bovendien kwam mijn fa- milie daar oorspronkelijk vandaan en Bali scheen de gebruikelijke afsluiting van een Indonesië-reis te zijn. Deze reis voerde op Java langs de plaat- sen Bogor, Sukabumi, Cisolok,Bandung, Pangan- daran, Baturaden, Wonosobo, Yogjakarta, Sarangan, Malang en Kalibaru. Toen de over- steek naar Bali waar we logeerden in Lovina Beach, Ubud en de reis afsloten in Kuta.

De eerste reis in 1997

Toen ik van de aankomsthal van het vliegveld in Jakarta voor het eerst weer voet zette op Indone- sische bodem had ik het gevoel dat ik eindelijk na zovele jaren weer thuis was. De geur van het land kwam me zo bekend voor. Ik voel- de me er meteen thuis. Bovendien heeft mijn kennismaking met het land me meer bewust gemaakt van bepaalde Indische gewoonten en gedragingen, waarover ik nooit eerder had nagedacht. Wat hebben we met z’n allen genoten van de adembenemende landschappen en natuurverschijnselen, de histori- sche bouwwerken, de culturele ui- tingen, het heerlijke eten, het prachtige weer en vooral van de innemende, vriendelijke bevol- king. Onbekenden begonnen een praatje met je en wilden met je samen op de foto.

Met oudere personen konden we zelfs nog in het Nederlands praten en dat waren hartelijke gesprekken. De man- nen met wie ik sprak namen het de Nederlanders niet meer kwalijk voor hetgeen er tijdens de politionele ac- ties gebeurd was. Dat was nu verleden tijd en de belanda’s (Nederlanders) hadden ook veel goede dingen voor het land gedaan zoals het stichten van scholen, ziekenhuizen en de aanleg van wegen. Meestal ben ik na een vakantie altijd blij als ik weer thuis ben, maar nu was het toch anders. Wat zou ik hier graag nog langer willen blijven en gelukkig gold dit ook voor de rest van ons ge- zin. Vooral onze jongste zoon Lasja was hier helemaal in zijn element en zowel mijn vrouw als ik vonden bei- den dat hij in Indonesië helemaal niet opviel, hij was echt een kind van dit land.

We spraken dan ook gezamenlijk af dat we zeker weer naar Indonesië zouden gaan als we weer genoeg geld bij elkaar gespaard zouden hebben. Bij thuiskomst in Nederland was mijn houding tav. dat land veranderd. Ik ben me erin gaan verdiepen door erover te lezen en op het internet sites te bezoeken die in- formatie gaven over Indonesië en waar ervaringen werden uitgewisseld. Ook merkte ik aan de uitlatingen van mijn vrouw en de kinderen dat ze geweldig genoten hadden van dat land en dat dit een van de mooiste vakanties was geweest die we samen hadden gemaakt..

Een geweldige tijd

In 2008 gingen we weer met z´n allen voor de derde keer naar Indonesië. Als vaste prik de plaatsen, Baturaden, Yogjakarta, Malang en Kalibaru op Oost- Java en de vakantie afsluiten op Bali, maar we begonnen nu op Sumatra. Daar waren we nog niet geweest. Van deze vakantie hebben we weer een website gemaakt die te zien is door op nevenstaande banner te klikken.

Vakantie Indonesië in 2008

Op 17 februari 2017 overleed mijn oudste zus Marietje aan een hartaanval. Haar laatste wens was, indien mogelijk, dat haar as uitgestrooid zou worden in haar geboorteplaats Tulungagung op Oost-Java. Op initiatief van mijn broer Edwin besloten mijn broer Johnny, zijn dochter Elles, mijn neef Ate en ikzelf om aan haar wens te voldoen. Na de nodige voorbereidingen vlogen we op maandag 29 mei vanuit Schiphol naar Indonesië. Dit was de vierde keer dat ik in mijn geboorteland zou zijn.

De reis in 2017

De website van onze eerste reis in 1997

Vakantie Indonesië in 1997

Herdenking Louis

Op 25 februari verongelukte mijn broer Louis tijdens een vliegtuigongeval, in dienst van de Nederlandse Marine, in Gibraltar. Er werd door defensie altijd gezegd dat dit ongeval te wijten was aan storingen van het vliegtuig. Inmiddels is eindelijk na 54 jaar duidelijk geworden dat de oorzaak lag bij menselijk falen. Deze site gaat over dat onderzoek en de herdenking die Louis alsnog kreeg. van de marine.

Arthur Willem Coenraad Een website over mijn vader.

Vakantie Indonesië in 2001

De website van onze tweede reis in 2001

Links andere websites

Biak Nieuw Guinea 1956 Een website over de dienstperiode van Louis in 1956.

Baturraden Een website over de Home Stay van Tekad Santos in Baturraden

Tsjechië Een oud collega/vriend van mij verhuurt zijn huis in Tsjechië

Antoon van den Broek Een oud collega/vriend presenteert zijn kunstwerken.